پسا پاندمی، شرایط روان مان نارنجی است ! - وبلاگ سطح دیتا

به گزارش وبلاگ سطح دیتا، سایه سیاهی افتاده بر جانمان، هر چند نقشه می گوید صورتش سرخ است. این سرخی اما از سیلی آبروداری نیست. آدم ها یکی یکی تبدیل به عدد می شوند و عددها خانه ها را یکی پس از دیگری سیاه می نمایند؛ آن هم وقتی نمی توان عزاداری کرد دورِ هم، بلکه درد کمی تسکین یابد، دسته جمعی اما درد می کشیم و به عزا می نشینیم و در سایه از ترس به خود می لرزیم که نکند شتر بعدی در خانه ما سنگین و پرابهت بنشیند و تا کام نگیرد، نرود.

به گزارش وبلاگ سطح دیتا، ترس از ابتلا یک سو و سوی دیگر عظمت مصیبت ها، نمودار استرس و افسردگی را ظرف یک سال، بار دیگر در کشور بالا برده است و نمایشگر عدد 16 درصد را نشان می دهد.

اوایل اردیبهشت ماه جاری، بهزاد وحیجهان، مدیرکل مشاوره و امور روانشناختی سازمان بهزیستی کشور اظهار داشت: آنالیز های سامانه خودارزیابی روانشناختی نشان می دهد که در طول 6 ماه اول شیوع کرونا، 9 تا 11درصد استرس، اضطراب و افسردگی شدید و متوسط گزارش شد. این عدد اکنون به 16درصد افزایش یافته است.

ماسک، الکل و کووید19 بخشی از زندگی مان شده همراه با خستگی از ویروسی که نمی رود و مدام جهش صعودی دارد. بیمارانی که با پای خود به بیمارستان می فرایند و یا حتی تا آنجا هم نفس شان نمی کشد و جایشان سیاهی بر در و دیوار می نشیند و ترسی که از آینده نامعلوم به دل خانواده هایشان می نشیند و یا استرس نفر بعدی بودن را.

در مصائب طبیعی که تاثیرات گسترده ای دارد همچون سیل و یا زلزله در یک منطقه، یکی از اصلی ترین موضوعاتی که بر آن تاکید می شود، ارائه خدمات مشاوره به منظور کاستن از بار روانی فاجعه است. خدماتی که باید علاوه بر فوری بودن و تناسب با فاجعه، رایگان و عمومی نیز باشد. در پاندمی کووید19 نیز وضع بر همین منوال بود. خیابان ها خالی شدند، جمع ها برچیده شدند، کافه و رستوران ها تعطیل شدند، هر چند ابتدای ماجرا با پایکوبی پرستارها و دکترها در بیمارستان ها و نان پزی خانوادگی و دید و بازدیدهای آنلاین جذاب بود و تازه، اما طولانی شدند این قرنطینه و تعطیلی و محرومیت از دیدارها و مشارکت جمعی، آدم ها را غیر از خسته و عصبی، مضطرب هم نموده است.

تصویری تکان دهنده از خاکسپاری یک قربانی کرونا در شمال ایران

دریغ از یک آغوش

امید 40 سال دارد و همان روزهای اول مبتلا شده، اما خودش را ایمن نمی داند و به همین دلیل کمتر در جمع حاضر می شود. در این یک سال قرنطینه، با هر تعطیلی عمومی، موسسه ای که در آن تدریس می نموده، تعطیل شده و حقوقش نیز قطع: میانه سال، همراه بود با متارکه و طلاق که بر ترس و استرس های قبلی افزود. تنهایی ام چندبرابر شد به اندازه دردهایم، اما برای تقلیل این درد حتی نمی توانستم دوست و رفیقی را در آغوش بگیرم. در بدترین موقع جدا شدیم. دردش چند برابر بود. او از جمله کسانی بوده که به مشاور و روان درمانگر پناه برده است. هر جلسه 180 هزار تومان. جلساتی که در ابتدا دوبار در هفته نیز بوده و حالا هفتگی یا دو هفته یک بار است.

چسب زخم های گران بر روی زخم های عمیق

اسما، تند تند حرف می زند. زنی 36 ساله با سه فرزند که همواره وقت کم می آورد. او خرج هایی که پیشتر برای کلاس ورزش و موسیقی می نموده را حالا به مشاور می دهد تا به قول خودش بر روی زخم های عمیقش چسب زخمی بزند تا چند روزی ترس هایش از خیال و تجسم ابتلا و مرگ پدر و مادر و خواهر و برادر و فرزندان و همسرش را عقب بیاندازد. تا خشمی که نمی داند از کجا آمده را پس بزند. هر 45 دقیقه برایش 380 هزار تومان آب می خورد. عددی که خانم نائینی که همسر 32 ساله اش را از دست داده، از پس پرداخت آن بر نمی آید.

مرگ آقای نائینی در کمتر از سه روز از تشخیص کرونا رخ داد. همسر و دو فرزندش در خانه اجاره ای دعا می خواندند و چشم انتظار سلامتی بودند که از بد روزگار جنازه تحویل دریافتد. خانم نائینی می گوید: حتی فرصت عزاداری پیدا نکردم، چشم برهم بزنی، موعد پرداخت اجاره است. بچه ها مدرسه می فرایند و خواسته های کوچک و عظیم دارند. من از آینده نمی ترسم، ترس من از یک ساعت دیگر است و این کابوس که تمام شدنی نیست و خواب و زندگی را با شوهرم به خاک سپرده است.

به گزارش وبلاگ سطح دیتا، بهزاد وحیجهان، معتقد است: فشارهای روانی به ویژه سوگ گسترده­ ناشی از بحران کووید19 و پیامدهای آن از یک سو و تغییرات مالی و اجتماعی و افزایش گرانی و بیکاری از سوی دیگر، بستر تغییر و تعمیق الگوی آسیب ­های اجتماعی را فراهم نموده است. این عوامل کارکرد افراد و احساس امنیت، کفایت و رضایت آنها را تحت تاثیر قرار داده و موجب افزایش اختلالات روانی به ویژه اختلالات اضطرابی به عنوان زیربنای طیف وسیعی از سایر اختلالات شده است.

احتیاجی که جواب ندارد

علی معتقد است در شرایط فعلی همه احتیاج به تراپی داریم. حتی خواندن خبرهای تعداد مرگ و میر نیز تاثیر خیلی بد و منفی می گذارد و در این میان اگر صاحب عزای اصلی نباشیم، به صورت روزانه یکی از دوستان یا آشنایانمان را از دست می دهیم و یا آنها در عزا می نشینند. موضوعی که به شدت غم انگیز است و تاثیر منفی دارد.

مینا، در همین دوران تنها شده و از همسرش جدا شده است. کووید19 ضربه سختی به او زده است، گذشته از آن که معاشرت هایش را از دست داده، حالا زخم جدایی و وسواس از ابتلا هم دامنگیرش شده. او هر هفته برای مشاوره مراجعه می نماید. در اصل حقوق ماهش را تقسیم بر 5 می نماید و چهار سهم آن نصیب مشاور می شود و سهمی هم صاحب خانه بر می دارد. آخر توضیحاتش می گوید: واقعا این زندگی است؟ کار می کنم که پول مشاور بدهم که ترس و افسردگی ام بهبود پیدا کند تا بتوان کار کنم. این چرخه کمی معیوب نیست؟

مصطفی می گوید که اعتقادی به مشاور ندارد، هر چند به شدت نگران است. به خصوص آن که چندین بار مجبور شده تن به تعطیلی بدهد و خسارت زیادی را متحمل شده و حالا مدام نگران تکرار روزهایی است که باز هم دخل و خرج با هم نخواند.

سعید می گوید ترس هایش خودش و خانواده اش را عاصی نموده، اما حاضر نیست دست به وسواس اش بزند. خانه برایش جای امنی است و ارتباطات آنلاین به اندازه کافی جوابگوی احتیاجش است. فقط آسایش و راحتی او، باقی اعضای خانواده را کلافه نموده و هر روز یک دعوا و مشاجره به راه می اندازد.

سحر، می گوید آنقدر صنم دارد که یاسمن را آن میان پیدا نمی نماید و تامین خرج خوراک و اجاره، فرصتی برای فکر کردن به درمان ترس و اضطرابش را نمی دهد. او خود درمانگر است و قرص های آرامبخش را از داروخانه ای آشنا می خرد تا شب ها راحت تر بخوابد و صبح ترس هایش را با نشستن پشت چرخ خیاطی سری دوزی پس می زند.

نگار هر روز لیست اولویت های واکسن و رده سنی آنها را بالا و پایین می نماید و انواع مختلف را آنالیز می نماید. کابوس تازه او، واکسن است. تا چند وقت پیش چشم انتطار فراوری واکسن بود، از وقتی فراوری شده، مضطرب است که آیا واکسنی نصیب او و خانواده اش می شود یا خیر.

واکسن، اگر برای همه جهان، نور امید بوده، حال و روز ما را خاکستری نموده. در حصاری گیر نموده ایم که راه پس و پیش نداریم و تنها در صف انتظار ایستاده ایم.

حضور دانش آموزان در مدرسه زیر سایه سنگین کرونا

بعد از پاندمی، شرایط روان مان نارنجی است

این روزها بالاخره تمام می شود، هر چند قربانیانی که تا کنون برجای گذاشته است کم نیست.

به گزارش وبلاگ سطح دیتا، سارا شهبازی، مشاور ارشد مشاوره و هدایت، نگاه بدبینانه ای به کاهلی در تراپی عمومی اجرا شده ندارد و معتقد است بهتر است همین امروز این کار شروع شود. در غیر این صورت، بعد از پاندمی، شرایط روان مان نارنجی می شود.

پیشنهاد اول او بی توجهی به اخبار است، به خصوص خبرهایی که توسط فیک نیوزها و تنها با حدف کسب درآمد به صورت مداوم فراوری و منتشر می شود و از قضا سرعت انتشار آن هم بالاست. او می گوید: بخشی از شدت دریافت افسردگی و اضطراب، به شایعات باز می شود. افراد نباید خود را در معرض شایعات و اخبار دروغ قرار دهند و هر خبر را از منبع اصلی آن که می تواند سازمان بهداشت جهانی و یا وزارت بهداشت باشد و همچنین پزشکان مورد وثوق پیگیری نمایند. هر خبر دروغ و اطلاعات غلط پایه گذار کوهی از نگرانی و اضطراب است که ارتعاشات آن دامنگیر باقی نزدیکان نیز می شود.

به گفته او، توجه به سلامت روان دو بعد منفی دارد. در یک سوی، افراد نسبت به این که خود را به دست روانشناس و یا مشاور بسپارند، گارد بسته ای دارند و در سوی دیگر، آن را رفتاری لاکچری و پر هزینه می دانند. اما به این نکته توجه نمی نمایند که کم توجهی به سلامت روان هزینه های بسیاری را چه از نظر سلامتی جسمی و چه از نظر سلامت روابط فردی و اجتماعی بر آنها تحمیل می نماید و کل ساختار زندگی آنها را بر هم خواهد ریخت.

سارا شهبازی می گوید: افرادی که به طور مستقیم از پاندمی متاثر شده اند، باید اولین اقدام شان توجه به سلامت روان باشد.

در میان 50 شهفرایند تهرانی که مورد سوال قرار دریافتد، همه نگرانی ها و استرس هایی از بابت شرایط موجود که شرایط مالی نیز آن را تشدید نموده، داشتند و یا دوستان و آشنایانی را به واسطه کرونا از دست داده بودند، اما جمعیتی که تن به مشاوره و درمان داده است، در اقلیت قرار داشتند. مردان کمتر از زنان به موضوع دریافت مشاوره فکر می نمایند و زنانی که خود را احتیاجمند مشاوره می دانند و یا حداقل به آن فکر نموده اند، به دلیل هزینه های سنگین، از مراجعه سرباز می زنند و آن را به زمانی دیگر موکول نموده اند و یا امید دارند در گذر ایام، بهبود یابد.