ضعف امروز جامعه نبود شرایط پذیرش طراحی ایرانی است - وبلاگ سطح دیتا

به گزارش وبلاگ سطح دیتا ، آیدین مهدی زاده دبیر شورای نظارت بر اسباب بازی در نشست فرهنگ طراحی در صنایع فرهنگی، در ابتدا با طرح این سوال که اساسا چه تفاوتی بین طراحی فرهنگی و فرهنگ تفاوتی وجود دارد؟ گفت: پاسخ به این موضوع در جوامع مختلف گم می گردد. اینکه با من به عنوان یک متخصص تماس گرفته می گردد یک منطقی است که در یک بستر رخ می دهد. اما بستری که این سال ها با آن درگیر بودم این است که آیا جامعه می فهمد چه نیازی به حضور من است؟ یا اینکه من فقط خودم احساس می کنم باید به وسیله مردم فهمیده شوم.

وی ادامه داد: اینکه چقدر فرهنگ جامعه من آماده پذیرش فرهنگ طراحی باشد موضوع دیگری است. در کشور ایتالیا یک رویداد با عنوان هفته طراحی داریم. وقتی فراوری نمایندگان محصول خود را عرضه می نمایند حتما یک بروشور و کاغذی را برای معرفی کار طراحی می نمایند که جزو واجبات کار است که اگر نباشد کار ناقص است. آیا در جامعه ما همچین باوری وجود دارد؟

وی اضافه نمود: بخش مهمی از مسئله ای که در زمینه بسته بندی و فرم کالاهای مختلف وجود دارد این است که آن را جدی نمی گیریم. مثلا در پینترست چند عکس پیدا می کنیم یا نهایتا کار طراح را هم جدی نمی گیریم و حق الزحمه طراح را هم به سختی پرداخت می کنیم.

وی ادامه داد: نکته دیگر کپی طرح است. خیلی مواقع یک طرحی از محصولات خارجی می بینیم که به راحتی آن را کپی می کنیم و از این کار هم حس خوبی هم داریم! همین امروز من یک متخلف حوزه اسباب بازی که در تبلیغات خود از چند طرح خارجی تقلید نموده را دعوت کردم تا راجع به کار خود شرح دهد. اما طرف حس نمی کرد کار بدی نموده و خلافی اتفاق افتاده است. فکر می کرد با توجه به تجربیات و تحصیلاتش این احتیاج بازار را ارزیابی نموده و به طور منطقی این کار را انجام داده است.

مهدی زاده در ادامه گفت: من در این بستر از نبود فرهنگ طراحی یاد می کنم. مشکل طراحی در ایران و صنایع فرهنگی، نبود طراح نیست. چون هرساله فارغ التحصیلان زیادی از رشته طراحی وارد بازار کار می شوند. سال هاست که حسن سلیقه و چشم زیبابین مردم دنبال طرح زیبا هست. اما درد کجاست؟ این است که ما چیزی به عنوان طراحی ایرانی نداریم. مثلا در جهان عبارت طراحی ژاپنی یا طراحی ایتالیایی داریم اما طراحی ایرانی نداریم. ما ضعف دانش طراحی نداریم. ضعف امروز جامعه نبود بستر پذیرش این موضوع است.

وی ادامه داد: فراوری نماینده این احساس احتیاج را ندارد و قانونگذار هم در این مورد وارد گفت وگوی حقوقی نمی گردد. احترام به زحمت طراح ارزشمند است. چقدر اساتید ما در دانشگاه ها برای اثبات حق طراح کوشش کردند. اما اصلا طراح ایرانی به رسمیت شناخته نمی گردد. ما باید به این سوال پاسخ دهیم که همچین نمایشگاهی چقدر به تاثیر باور طراح در صنعت فرهنگی ایرانی یاری می نماید. من احساس می کنم طراحی در بسته بندی، به عنوان یک بیلبورد برای کار مطرح می گردد.

بعلاوه مهدی محمدزاده مدیرعامل هلدینگ چینش سخنران دیگر این نشست بود که در اشاره به سخنان آیدین مهدی زاده گفت: شما چند سوال خوب و مهم مطرح کردید. یکی اینکه طراح چگونه دیده می گردد؟ و اینکه چرا طراحان صاحب آثار ارزشمند دیده نمی شوند؟ من از بوعلی و خیام و عطار به عنوان طراح صحبت می کنم. از آن طرف هم موتزارت و بتهوون طراح بودند. یعنی این افراد طرح نماینده یک صورت مسئله بودند. نگاه کلان فرهنگی از حمایت از زیرساخت های جامعه شروع می گردد. وقتی با این نگاه کلان روبرو می شویم طراح بارور می گردد و این باروری به زایش فرهنگی در اجتماع منجر می گردد.

وی اضافه نمود: ما چیزی به نام رویکرد فرهنگی نداریم. وقتی یک اثر هنری خلق می گردد آن زمان رویکرد فرهنگی رخ می دهد. امروز ما به این مرحله از زیرساخت طراحی رسیدیم که استفاده از اثر دیگر طراحان و مالکین فکری و فرهنگی به یک الگو تبدیل شده است. وقتی این الگو و متد رخ می دهد آرام آرام وارد مجامع فرهنگی می شویم. این زایش غلط ادامه پیدا نموده و وارد طراحی هم شده است. فرد متوجه نمی گردد که در حال سرقت اثر است و اصلا هم قبول نمی نماید که سرقت نموده است.

محمدزاده گفت: من به متولیان و غرفه داران تبریک می گویم. احساس می کنم با نگاهی که من به نمایشگاه داشتم باید صد هزار نفر جمعیت اینجا می بود. چون این غرفه ها انتقال فرهنگی زیبایی به نمایش می گذارند. طراحی در حالت کلان و کلی باید طوری باشد که قابلیت زیست در یک بوم را دارا باشد. قتی عنصری مانند اگر مسلمان نیستید آزاده باشید مطرح می گردد به زیرساخت بخشندگی اشاره می کنیم. طراحی ایرانی باید در این اکوسیستم قرار گیرد. ما باید برای خواستن و پرواز دادن این مفاهیم آماده باشیم.