در زمینه برندسازی صنایع دستی کم کاری شده است - وبلاگ سطح دیتا

به گزارش وبلاگ سطح دیتا، ایلنا/ براساس آخرین خبرهای بدست آمده و گزارشهای منتشر شده، در زمینه برندسازی صنایع دستی کم کاری شده است.

مسئولان صنایع دستی کشور بارها اعلام نموده اند که حدود 300 رشته صنایع دستی در ایران فعال است و به این واسطه رتبه اول به لحاظ تنوع رشته های صنایع دستی را در دنیا به خود اختصاص داده است اما واقعیت این است که در حوزه ارزآوری صادرات صنایع دستی شرایط خوبی نداریم. از کل اقتصاد صنایع دستی دنیا تنها 5 صدم درصد شامل صنایع دستی کشور ماست.

با این وجود مسئولان صنایع دستی کشور تاکید دارند، برنامه ریزی برای صنایع دستی این است که به بازارهای دنیای متصل شویم. برطرف پیمان سپاری ارزی از صنایع دستی به همین دلیل انجام شد. در پی این هستیم که زنجیره رقابت را تکمیل کنیم تا شاهد فروش و صادرات بیشتر در حوزه صنایع دستی باشیم. با این وجود گفته می گردد بیشترین بخش از صادرات در حوزه صنایع دستی به صادرات چمدانی اختصاص پیدا می نماید و عموماً گردشگران با خرید صنایع دستی آن را به عنوان سوغات و یادگاری با خود به همراه می برند.

مریم جلالی (معاون صنایع دستی وزارت میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری) گفت: صادرات چمدانی یک اصطلاح وضع شده برای برون رفت از یک بحران است. صادرات چمدانی قابل اتکا و قابل احصا نیست و براساس ذوق خریدار اتفاق می افتد. با این وجود نباید فراموش کرد که صادرات چمدانی نشان دهنده اقبال خریدار خارجی نسبت به صنایع دستی است اتفاقاً این قضیه در حوزه صنایع دستی خرد از جمله منسوجات، زیورآلات و صنایعی که در چمدان جا می شوند، اتفاق می افتد.

او ادامه داد: این در حالی است که ما ناچار هستیم به سمت صادرات انبوه در حوزه صنایع دستی روی بیاوریم و باید بتوانیم مکانیسم هایی برای نمایش و فروش آثار صنایع دستی در کشورهای هدف طراحی کنیم، لازمه این امر بازاریابی و سلیقه سازی است، چرا که قطعا مخاطبان ما در کشوری مانند آمریکای جنوبی سلیقه ای متفاوت برای خرید صنایع دستی نسبت به مخاطبان ما در کشورهای خاور دور دارند. احصاء تمام این موارد باید متکی بر یک دانشنامه علمی باشد. نمیتوان همینطوری ذوقی و سلیقه ای محصولات صنایع دستی برای فروش در کشورهای هدف را فراوری کرد. در واقع این نوع صادرات با صادرات چمدانی که هم بازاریابی و هم ارسال آن ذوق و سلیقه ای است، فرق دارد.

جلالی با اشاره به اینکه باید مکانیسمی علمی برای فراوری و صادرات صنایع دستی طراحی گردد، اظهار داشت: زنجیره ارزش که از آن یاد میکنم یعنی از سیاست گذاری تا تنظیم گری، تسهیلگری و تصدی گری و تمام چرخه را باید سر و سامان داد. به این معنا که اگر محصول را بدون شناخت شاخص ها و استانداردهای بین المللی و دنیای صادر کنیم، نمی توانیم پیروز شویم، چرا که علاوه بر تفاوت قوانین در کشور های مختلف استانداردها و سلایق نیز فرق دارد. از این رو باید اطلاعات و آگاهی خود را در این زمینه افزایش دهیم و بتوانیم در حوزه صنایع دستی دنیای فکر کنیم. باید بتوانیم رویکرد دنیای را در محل فراوری محصولات بومی سازی و خلق محصول کنیم تا چرخه کامل گردد.

معاون صنایع دستی کشور در پاسخ به این سوال که در حوزه صنایع دستی تا چه میزان می توانیم از تجربیاتی که در صادرات فرش داریم، استفاده کنیم، گفت: متأسفانه جدا افتادگی فرش از صنایع دستی و سیاست گذاری هایی که در حوزه فرش اعمال می گردد سبب شده تا ما نتوانیم در حوزه فرش اظهارنظر کنیم، این در حالی است که این حوزه نیز با چالش های فراوان همراه است. تنها تفاوت آن است که عمومی ساختن فرش ایرانی و تصویری که از آن در اذهان دنیای شکل گرفته سبب شده تا فرش در حوزه صادرات از صنایع دستی خیلی جلوتر باشد. صنایع دستی احتیاج دارد تا بروز گردد و خود را براساس دانش دنیای به بازارهای دنیای متصل کند.

به گفته او بخش زیورآلات مزیت رقابتی بیشتری در حوزه صادرات در عرصه بین المللی را دارند. منسوجات در رده دوم قرار دارند و تقاضای دنیای برای آن وجود دارد. بخش فلزات نیز هواداران خود را دارد؛ برای مثال ملیله زنجان بسیار پرطرفدار است. از این رو سعی شده تا بر اساس طرح آمایش عواملی همانند سلیقه مخاطب، قیمت تمام شده و محصول ارائه شده آنالیز و برای هر یک از کشورهای هدف مورد سنجش قرار گیرد.

جلالی در پاسخ به سوال دیگر مبنی بر آنکه کشورهایی مانند چین و هند نیز همانند ایران از تنوع بالایی در حوزه رشته های صنایع دستی برخوردار هستند و در حوزه صادرات و نفوذ در بازار دنیای و بین المللی نیز پیروز عمل نموده اند و اینکه ما تا چند روز می توانیم از تجربه این کشورها در حوزه صادرات صنایع دستی استفاده کنیم، گفت: درست است که کشوری مانند چین توانسته در این حوزه پیروز عمل کند. از این رو درصدد تدارک تبادل نظر هایی با این کشورها هستیم. متاسفانه در اینکه بتوانیم در حوزه صنایع دستی برند داشته باشیم و اینکه بتوانیم صاحب نام دنیای شویم تا بتوانیم تضمین کننده کیفیت و خدمات پس از فروش باشیم، کم کاری شده است. امیدوار هستیم با راه اندازی هلدینگ در کنسرسیوم صنایع دستی، این مهم را پوشش دهیم.