خطر گودهایی که برج نشدند ، هزینه 12 میلیاردی برای پایدارسازی یک گود 10 متری
به گزارش وبلاگ سطح دیتا، براساس گفته یک کارشناس سازه پایدارسازی یک گود 10 متری عریض تا 12میلیارد تومان هزینه می برد؛ درحالی که سال گذشته فقط حدود 15 میلیارد تومان برای برطرف خطرها ازجمله گودها اعتبار اختصاص یافت.
به گزارش وبلاگ سطح دیتا، گودهای خطرناک ایجاد می شوند تا روی آنها برج های بزرگ بنا شوند، اما گاهی رها می شوند و همسایگان را در ترس دائمی ناشی از ریزش می گذارند. تهران حدود 200گود رها شده دارد که 33گود، پرخطر هستند. زمانی قرار بود این گودها محل بزرگ ترین مجتمع های تجاری، اداری، مسکونی و ... شوند ولی مهر بداقبالی بر آنها خورده و اکنون مانند زخمی بزرگ بر تن شهر مانده اند و هر لحظه ممکن است در اثر رانش خاک و زمین از حالت خاموشی خارج شده و ساختمان های همجوار خود را به کام بکشند. به گزارش وبلاگ سطح دیتا، بعضی از منطقه ها مانند منطقه یک بیش از 20گود بزرگ دارند که البته تا به امروز 9گود این منطقه با حضور نیروهای شهرداری منطقه پر و ایمن سازی شده است.
آسان پنداشتن گودبرداری
هر مرحله از ساخت یک بنای بزرگ با استفاده از یک تخصص ویژه عمرانی انجام می شود، اما بعضی سازندگان، مرحله گودبرداری را بخشی آسان می دانند که احتیاج به تخصص ندارد و همین باعث می شود که حین گودبرداری حوادثی رخ دهد. امیرحسن کریمی راد، دکترای عمران - سازه می گوید: یک بخش از فرایند شناخت گود، قبل از اجراست که به مباحث ژئوتکنیک برمی شود، ولی در هنگام گودبرداری باید پایش گود هم به درستی انجام شود. ممکن است در زمان گودبرداری عملیات خاکی و طرح نیلینگ انجام شود، ولی با بارش باران، راستا آب زیرزمینی عوض و به ریزش گود منجر می شود. حتی راستا آبرفت باغچه مجاور گود و زیرساخت های شهری هم باید مورد توجه قرار گیرد.
مسعود اسدی، دکترای عمران نیز در این باره می گوید: منطقه یک روی شیب واقع شده است و سطح آب زیرزمینی و زیرسطحی هم بالاست و دارای قنات های فصلی است که در فصل بارش فعال می شوند. باید ضابطه ای برای دفع آب های سطحی و زیر سطحی هنگام صدور پروانه درنظر گرفت.
در بعضی گودبرداری ها، ناایمنی و احتمال ریزش در مراحل اولیه مشخص می شود، اما کمتر مورد توجه قرار می گیرد. کریمی راد یکی از این مسائل را عدم تعامل ناظران نظام مهندسی با کارمندان شهرداری می داند و می گوید: ناظر درصورت مشاهده ناایمنی، در گزارش بازدید، تخلف را ذکر می نماید و این کار را برای رها شدن از بار حقوقی آن انجام می دهد. اگر ایمنی رعایت نشده باشد کار باید تعطیل شود که همین تعطیلی هم خطرآفرین خواهد بود؛ درحالی که برای برطرف آن باید راهکار ارائه داد. مهدی یعقوبی، کارشناس ارشد معماری نیز ساعت گودبرداری ها را به علت عدم اجازه تردد ماشین آلات سنگین از ساعت 22 تا 6 صبح می داند که در این ساعات عملا امکان نظارت شهرداری وجود ندارد و گودبرداری بیش از حد مجاز انجام می شود. به گفته او ارزش افزوده ملک، مالکان را وسوسه می نماید تا از سطح اشغال، بیش از حد برداشت نمایند و با زیاد کردن طبقات زیرزمین و پارکینگ، متراژ بیشتری را صاحب شوند؛ درحالی که به گفته اسدی، اگر گودبرداری از 2متر عمیق تر شود محاسبات مربوط به مقاوم سازی تغییر می نماید و طراحی روش ایمن سازی باید دوباره انجام شود.
مُسکن پُر کردن
حالا که با گودهای خطرناک روبه رو هستیم و امیدی به مشخص تکلیف آنها یا ساخت وساز در آنها وجود ندارد باید چه کاری انجام داد؟ اگر این چاله های بزرگ را با نخاله ساختمانی پر کنیم، مشکل برطرف می شود؟ یا اینکه باید مقاوم سازی و نیلینگ (ایجاد شبکه فلزی و کوبیدن میلگرد) انجام شود؟ باید توجه کرد که نه فقط پایدارسازی بلکه پرکردن گودها هم هزینه بر است. محمدحسین نوری، دکترای سازه می گوید: مهندسین مشاور معتقد هستند که پر کردن گودها تا حدودی امنیت ایجاد می نماید و همین خاک پر شده با یک فشار جانبی جلوی رانش حداقلی را می گیرد ولی پایدارسازی یک گود 10 متری عریض تا 12میلیارد تومان هزینه می برد؛ درحالی که سال گذشته فقط حدود 15 میلیارد تومان برای برطرف خطرها ازجمله گودها اعتبار اختصاص یافت. باید دانست که پر کردن گود یک مُسکن است و تا وقتی نگرش ما روی ساخت و سازها نگرش سنتی است این اقدام راهساز نیست و احتیاج به برنامه ریزی تخصصی و طی آن مقاوم سازی و حفظ آن هم احتیاج به نظارت دارد. نوری وجود شرکت های ذیصلاح و شرکت های بیمه با صلاحیت ساخت وساز و یا مشارکت عمرانی را برای خارج شدن از نگرش سنتی به ساخت و ساز، بسیار مؤثر می داند. در واقع عملکرد تخصصی در حوزه گودبرداری با استفاده از شرکت های ذیصلاح خصوصی، ارائه بیمه برطرف خطر و تخصصی سازی آموزش های ضمن خدمت به کارشناسان و در آخر ارائه زمانبندی کار، راهکارهای کاربردی هستند که می تواند از شکل گرفتن گودهای پرخطر بکاهد.
منبع: همشهری آنلاین